Technologia haptyczna w odzieży
Czego dotyczy projekt?
Ubranie jest, obok fizycznego kontaktu z drugą osobą, elementem naszego życia, z którym nieustannie wiążą się wrażenia dotykowe. Dlatego też projekt postawił sobie za cel stworzenie systemu kontrolowanych i komfortowych doświadczeń haptycznych, które rozładowałyby negatywne napięcia emocjonalne. Dodatkowo zdecydowałam, że ubranie będzie używane w domu, czyli w miejscu, w którym powinniśmy czuć się bezpiecznie i komfortowo.
Dla kogo został stworzony projekt?
Grupą docelową są kobiety z pokolenia Z. Statystycznie w tej grupie świadomość problemu rośnie najbardziej i ta grupa również zmaga się z tym problemem. Ponadto osoby te pragną nauczyć się eliminować jego skutki.
Jaki jest cel projektu?
Projekt pozwala poznać siebie, nauczyć się reagować na bodźce i emocje. Rozwiązanie to pomaga również uświadomić sobie, jak ważne jest zrozumienie naszego ciała. Niemniej jednak, z wyglądu odzież potencjalnie nie odróżnia się niczym od zwykłych ubrań. Nie stygmatyzuje, nie zawstydza ani nie powoduje ona dyskomfortu. Zwyczajnie pomaga.
Co było motywacją do stworzenia projektu?
Inspiracją do stworzenia projektu była ludzka wrażliwość na doznania, gesty i zachowania związane bezpośrednio z mową ciała. Zwróciłam uwagę na problem tzw. niepełnosprawności sensorycznej. Doświadczamy nadmiernej stymulacji i zafałszowania, które prowadzą do dezorientacji i napięcia emocjonalnego. To rozwiązanie pomaga człowiekowi zaznać spokoju i komfortu. Jako zestresowane społeczeństwo kumulujemy negatywne emocje i mamy problem z ich rozładowaniem.
Wartości dodatkowe
Dużą zaletą jest to, że elementy funkcjonalne pojawiające się na powierzchni odzieży można wykorzystać w innych rozwiązaniach. Nie tylko w ubraniach. Potraktowałam ten projekt jako eksperyment. Pracowałam z materiałami, których używamy do produkcji ubrań. Przeanalizowałam wpływ fizyczny, psychiczny i chemiczny na organizm człowieka. Obecnie pracuję nad stworzeniem optymalnego rozwiązania dla innych grup społecznych, zwłaszcza dzieci. Wielką zaletą jest to, że projekt jest pretekstem do dalszych rozważań na temat rozwiązań haptycznych w odzieży. Obecnie nie jest to temat omawiany na szerszą skalę. Staram się poszerzyć zakres moich badań, aby stworzyć optymalny zestaw ścieżek i form dotyku. Chcę pomagać ludziom w radzeniu sobie z negatywnymi emocjami, których ostatnio mamy pod dostatkiem.
