Zręcznie – inicjatywa w zakresie naprawy odzieży, która rozwija umiejętności manualne
Czego dotyczy projekt?
W dzisiejszych czasach nasza rola zaczyna się sprowadzać do roli konsumenta. Kupujemy dużo i często szybko to wyrzucamy. Jednocześnie wśród młodych ludzi dominują bierne metody spędzania czasu wolnego, a praca ręczna staje się elitarnym hobby. Odpowiedzią na powyższe problemy jest inicjatywa zwana zręcznie. Jego celem jest wspieranie rozwoju umiejętności manualnych w duchu metodologii slojd – skandynawskiego programu nauki prac ręcznych z końca XIX wieku. Jest on realizowany poprzez edukację i udostępnianie narzędzi: poradników, zestawów naprawczych, łatek rzemieślniczych i warsztatów. Opracowano również kanały dotarcia do użytkownika oraz DIY elementy wizualne inicjatywy.
Dla kogo został stworzony projekt?
Projekt został stworzony specjalnie z myślą o młodych ludziach, którzy są najbardziej narażeni jako ofiary nadmiernej konsumpcji i marketingu stylu życia. Poszczególne elementy projektu odpowiadają na potrzeby i trudności użytkowników zebrane podczas ankiet, wywiadów i warsztatów. Ich problemy są różne – od braku świadomości, przez brak umiejętności, po trudności z koncentracją i podejmowaniem działań. Wielopoziomowa formuła pozwala na dotarcie do odbiorców o różnym poziomie umiejętności i dostarczenie im odpowiednich rozwiązań: motywacji, narzędzi, wskazówek, inspiracji, pracy grupowej.
Jaki jest cel projektu?
W szerokim sensie projekt odpowiada na problem nadmiernej konsumpcji i sytuuje się w kontrze do nadprodukcji tekstyliów. Ideą tej inicjatywy jest kształtowanie postawy zaangażowania i przejście od świadomości do działania. Zręczność, czyli zdolność do robienia czegoś własnymi rękami, ma potencjał współtworzenia tożsamości, ale także budowania aktywności, niezależności i satysfakcji.
Co było motywacją do stworzenia projektu?
Jako tak zwany młody projektant chciałam, aby mój projekt magisterski i praca dyplomowa były krytycznie nastawione do konsumpcjonizmu i kapitalizmu. Nie chciałam jednak atakować i krytykować ludzi, ale dać im pewne narzędzia i nadzieję. Chciałam stworzyć wartość wokół rzeczy, które już mamy, a nie tworzyć kolejne produkty, nawet w formie cyfrowej. Wolę stworzyć sytuacje, spotkania i historie.
Wartości dodatkowe
W przeszłości naprawa odzieży była koniecznością, zwykłą oszczędnością i odpowiedzią na brak materiałów. Teraz chodzi o to, by przywrócić dawną, trwałą postawę szacunku wobec przedmiotów, które posiadamy. Projekt ukazuje naprawianie jako zadanie twórcze i oferuje różne poziomy autonomii i zaangażowania. Nie oferuje gotowych rozwiązań, lecz ma charakter formacyjny. Wnosi również wartość społeczną wynikającą ze spotkania i wspólnej pracy. W tym projekcie traktuję cerowanie skarpety jako zachowanie twórcze i buntownicze. Projekt w zamyśle chce być tak bezodpadowy, jak to tylko możliwe, osiąga to dzięki zastosowaniu cyfrowych poradników w formacie A4 do wydrukowania w domu oraz dzięki współpracy z firmą tekstylną i drukarnią w celu zebrania niepotrzebnych materiałów (tkanin, folii) i wykorzystania ich jako części zestawów naprawczych.
